Józef Balle urodził się w Łodzi w 1841 r. Był synem Ignacego i Wilhelminy. Miał dwóch braci: 3 lata starszego Ignacego i 13 lat młodszego Wilhelma.

Ojciec Józefa Ignacy był tkaczem. Zmarł w 1857 r. gdy Józef miał 16 i pół roku. Zachowały się dokumenty, w których matka Józefa, Wilhelmina prosi o ustanowienie opieki nad synami.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Przynajmniej od lat 50-tych XIX w. rodzina mieszkała w domu przy obecnej Piotrkowskiej 84. Na froncie stał parterowy drewniany dom. Stosownie do umowy kupna-sprzedaży, zawartej w lipcu 1863 r., spadkobiercy Ignacego Balle sprzedali nieruchomość Janowi Jarzębowskiemu.

Od początku lat 90-tych XIX w., do ok. 1907 r., do braci Balle należała posesja przy Piotrkowskiej 189. W podwórzu, w oficynie poprzecznej (w obiekcie, który już nie istnieje), bracia Wilhelm i Józef Balle uruchomili mechaniczną fabrykę taśmy gumowej i pasów transmisyjnych, w której zatrudniali 33 robotników.

Produkcja przemysłowa braci Balle była związana również z innymi miejscami Łodzi – ul. Wierzbową 22, gdzie swoją tkalnię mechaniczną prowadził Wilhelm i ul. Dziką (obecnie Sienkiewicza –  Józef).

Frontowy obiekt fabryczny przy ulicy Sienkiewicza powstawał w dwóch etapach. Pierwszy budynek, o elewacji 12 osiowej, zbudowano według projektu z 1889 r., a sygnowanego przez ówczesnego głównego architekta miasta Łodzi Hilarego Majewskiego.

 

 

Część południowa została dobudowana według projektu Leona Lubotynowicza z 1898 r.

Fabryka została wybudowana w 1898 r. Początkowo firma zajmowała się przędzalnią wigoniową. Była w pełni zmechanizowana, a pracowało w niej ponad 40 robotników. Budynek fabryczny miał prosty kształt pozbawiony elementów dekoracyjnych, ściany z czerwonych cegieł, okna w płycinach.

Z biegiem czasu w 1908 r. fabrykę wykupili Goldman Luzer i Michał Nutkiewicz. W tym czasie zmienili specjalizację fabryki na produkcję tkanin technicznych, płócien filtracyjnych i chust do pras olejarskich. W 1913 r. właścicielem fabryki został Ryszard Rasig, który zmienił produkcję i wytwarzał wyroby wełniane.

W okresie międzywojennym część maszyn i hal była wynajmowana różnym producentom wełny. Po 1945 r. zakłady znacjonalizowano i otrzymały nazwę Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Andrzeja Struga. Po przeniesieniu produkcji do nowego budynku w starych halach produkcyjnych umieszczono magazyny Domu Książki. W 1984 r. fabryka została wpisana do rejestru zabytków. Następnie budynek został wykupiony przez Agorę S.A. dla łódzkiej Gazety Wyborczej i rewitalizowany od 1998 r. W późniejszym czasie w tym miejscu otworzyło się również Radio Złote Przeboje. Prace konserwatorskie uchroniły fasadę fabryki, zachowano ceglaną fakturę murów, a od strony północnej dobudowano stylistycznie dopasowaną część wejściową.

Autorzy: Aleksandra Karbowiak, Oliwia Ścibiorek, MAteusz Gębarowski