Łódzki ratusz jest jednym z pierwszych murowanych budynków w Łodzi. To najcenniejszy i najstarszy w naszym mieście zabytek architektury klasycystycznej. Klasycyzm to styl w sztuce, architekturze oraz muzyce, w którym odwołujemy się do kultury starożytnych Greków i Rzymian. Ratusz został zbudowany przez Bonifacego Witkowskiego w 1827 roku. Budynek oraz kościół Świętej Trójcy tworzyły symboliczną reprezentacyjną bramę wjazdową na ulicę Piotrkowską.

Ratusz wieńczy czworoboczna wieża z dzwonnicą i zegarem ufundowanym przez przedsiębiorcę z Ozorkowa – Schlössera (uruchomiony w 1834r. przez zegarmistrza Michała Strangosa). Na szczycie wieżyczki znajduje się  sygnaturka, na której widać datę wybudowania budynku.

Do I wojny światowej ratusz pełnił rolę siedziby władz miejskich. W listopadzie 1914r. z samolotu niemieckiego zrzucono bombę (według J. Raciborskiego granat), która wybuchła przed gmachem ratusza. Wybuch spowodował wypadnięcie wszystkich szyb wraz z ramami oraz drzwi głównych, uszkodzony został również zegar, a z elewacji spadła duża część tynku. Okupacyjny niemiecki zarząd miasta wiosną 1915r. podjął decyzję o przeprowadzeniu gruntownego remontu. Zadbano o rekonstrukcję wszelkich dawnych szczegółów architektonicznych, opierając się między innymi na zdjęciach z 1888r.

Gdy będziemy oglądać Ratusz, należy zwrócić uwagę na głowy lwów wyrzeźbione nad oknami.  Lew jest symbolem światła i słońca. W starożytnej Grecji werzono, że jeżeli umieści się gdzieś wyryty wizerunek lwa, to zapewni on  temu miejscu ochronę. Głównym akcentem tej części budynku są smukłe kolumny jońskie flankujące drzwi wejściowe i okno I piętra.

Nad kolumnami znajduje się wysoka attyka z półkolistym oknem. Po obu stronach otworu widzimy prostokątne płyciny z ozdobnymi reliefami z motywem gryfów, czyli zwierząt z ciałem i głową lwa oraz z orlimi skrzydłami. 

Ratusz jest niezwykle ciekawym miejscem, łączy ze sobą akcenty starożytne i średniowieczne oraz jest on jedynym budynkiem, który zachował dawną formę architekroniczną. Wybraliśmy go, ponieważ klasycyzm jest bliski naszym sercom, a ratusz posiada bardzo ciekawe detale, które mogliśmy opisać.

                                                                                                                             Autorzy: Jan Ślufarski i Bartosz Walerych