Page 551 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi - Chava Rosenfarb. Drzewo życia - tom trzeci.

i miały pomarszczoną skórkę. Rachela wrzuciła każdemu jedną do ust, a Michał
zaniósł resztę Dziuni i Belli.

*

Nocą niebo było jak gościnny stół nakryty granatowym, aksamitnym obrusem.
Na środku wisiał sierp księżyca – miska ciepłego, słodkiego miodu. Bezsenna,
dziwna noc. Zmęczone serca. Zmęczone ciała i umysły – jak u chorych. Słowa
dziwnie brzmiały w uszach tych, którzy się ukrywali.
Michał wraz z Dziunią czuwali przy łóżku Belli. Kiedy pozostali przyszli popa-
trzeć na Szolemka, Michał zawołał ich i wyjął z kieszeni kartkę papieru. – Chciał-
bym – odezwał się drżącym głosem – Chciałbym, abyście posłuchali mnie przez
chwilę… Chciałbym coś przeczytać. Wszystkim. To osobiste… I zarazem nie tak
bardzo osobiste. Nie potrwa to długo. – Wyjął lekarską latarkę i zaczął czytać
list do swojego nienarodzonego syna:
„Nazywam się Michał Lewin, jestem synem Eliego i Malki Lewinów. Mojego
ojca Eliego Niemcy zastrzelili zaraz po wejściu do Łodzi. Mamę wysiedlono w roku
1942. Mam żonę, Dziunię Cukerman, córkę Matyldy i Samuela Cukermanów.
Matyldę wysiedlono w roku 1942, a Samuel dobrowolnie skrócił swoje życie
w roku 1943, aby jego córki mogły żyć. Jesteśmy tu ukryci w piwnicy i w komórce
z naszymi przyjaciółmi – jak jedna rodzina.
Z nami znajduje się siostra mojej żony, Bella. Zabrała ona do kryjówki swój
skarb – tom wierszy Słowackiego, prezent od panny Diamant, nauczycielki, która
zniknęła w czasie szpery w roku 1942.
Jest z nami pani Ejbuszyc z dwójką swoich dzieci, Rachelą i Szlamkiem. Jej
mąż, ojciec jej dzieci, Mojsze Ejbuszyc, zmarł na tyfus w roku 1943.
Poza nimi są tutaj także dwaj bracia – Dawid i Abramek. Ich ojciec został
zastrzelony razem z moim tatą, a matka zmarła na atak serca na początku roku
1944. Ich siostra Halina była w getcie warszawskim.
Przebywa z nami również Isroel, najstarszy syn Szejny Pesi i Iciego Meira
Stolarza. Icie Meir zmarł na nieokreśloną chorobę w roku 1940, a Szejna Pesia
odeszła w czasie szpery w roku 1942. W czasie tej akcji zniknął również ich drugi
syn, Motl, z żoną i dzieckiem, a także najmłodszy syn Szolem. Syn średni, Josi,
został złapany na ulicy z żoną i dzieckiem i odesłany transportem krawców na
początku likwidacji getta.
Wraz z Isroelem przebywa tutaj jego żona Estera. Jej najbliższa rodzina –
Chaim Pończosznik i jego żona Rywka wraz z czterema żyjącymi z ośmiorga
dzieci – zostali wywiezieni w czasie akcji w roku 1941.
Syn Isroela i Estery, Szolem, ma dwanaście tygodni. Nosi imię na pamiątkę
po najmłodszym bracie swojego ojca. 549