Page 464 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi - Chava Rosenfarb. Drzewo życia - tom pierwszy.

– Rumkowski ist mein Name. Ich möchte den Herrn von Strafer sprechen .
58
Bezczelne oczy spojrzały jeszcze ostrzej:
– Beantworten Sie meine Frage, bitte! 59
Rumkowski zacisnął usta, ale nie poddał się:
– Es ist persönlich, Herr Offizier, ganz persönlich .
60
Młode usta otworzyły się całkiem nieoczekiwanie i dwa rzędy ostrych, zdrowych
zębów wystrzeliły kaskadą śmiechu:
– Das ist ja schön! Das ist ja schön! – sekretarz, śmiejąc się, wstał z fotela,
61
obszedł stół i stanął przed Mordechajem Chaimem. Niemiec, wyższy od niego
o dwie głowy, zniżył ku niemu swoją roześmianą twarz niczym olbrzym, który
pochyla się, aby obejrzeć dziwnego, śmiesznego krasnala. – Sie machen mich
ja neugirig, alter Herr – rechotał. – Was für Persönliches kann denn der Herr
von Strafer mit Ihnen haben? Na, kommen Sie. Kommen Sie, raus damit!
62
– młode usta wciąż jeszcze były rozciągnięte w uśmiechu, ale oczy już groziły.
– Ich möchte den Herrn von Strafer sprechen… – Rumkowski czuł, jak wszystko
w nim zaczyna się gotować. Zacisnął usta, zakasłał i dodał: – Die arrestierten
Mitglieder des Judenrates freizulassen .
63
Śmiech zamilkł. Twarz stała się zimną, metalową maską. Błękitne jak niebo
oczy zaiskrzyły niczym ostrza:
– Nächstes Mal müssen Sie eine schriftliche Bitte für eine Audienz einreichen,
alter Herr, und vergessen Sie nicht den Zweck Ihres Besuches anzugeben .
64
Sekretarz odwrócił się od Rumkowskiego i krocząc dziwnie cicho w ciężkich,
lakierowanych oficerkach, podszedł do bocznych drzwi, które prowadziły do
pokoju Herr von Strafera.
Rumkowski został sam w pluszowym gabinecie – sam na sam z człowiekiem,
który w całej swojej wielkości patrzył z obrazu na ścianie. Ponownie miał wrażenie,
że ma przed sobą taniego aktorzynę. Było to niepojęte: wszystkie portrety Hitlera
nie zgadzały się w ogóle z wizerunkiem, jaki ukształtował w swojej wyobraźni.

58 Nazywam się Rumkowski. Chciałbym rozmawiać z panem Straferem.
59 Proszę odpowiedzieć na moje pytanie!
60 To sprawa osobista, panie oficerze, całkiem osobista.

61 Wspaniale! Wspaniale!
62 Pan mnie zaciekawia, stary człowieku. Jakie sprawy osobiste mogą łączyć pana Strafera z panem?
No, proszę tutaj, proszę tutaj!
63 Chcę rozmawiać z panem Straferem. Uwolnić aresztowanych członków Judenratu.
64 Następnym razem musi pan złożyć pisemną prośbę o audiencję, stary człowieku. I proszę nie
462 zapomnieć podać celu swojej wizyty.