Page 45 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. "Bałucki słownik 2"

Ł

CIEKAWOSTKA Wśród zwartej zabudowy ul. Limanowskiego
zniknęły granice wsi i osad. Jadąc od strony Bałuckiego Rynku –
za dzisiejszą ul. Urzędniczą – był Nowy Żubardź, część wschodnia
lasu Żubardź, która została przyznana właścicielom Bałut i należała
do osady Bałuty Nowe. Bałuty kończyły się na skrzyżowaniu
z ul. Sprawiedliwą – dalej była wieś Żubardź.

ŁAGIEWNICKA

ULICA
Najstarsza ulica Bałut, której bieg prawie nie uległ zmianie od stuleci.
Stanowi fragment średniowiecznego traktu z Rozprzy do Łęczycy,
istniejącego tu jeszcze przed założeniem wsi Bałuty. Początkowo ruch na
trakcie był niewielki, a po wytyczeniu traktu zgierskiego i utwardzeniu go
kamiennym tłuczniem (1818–1821) trakt łagiewnicki stał się drogą lokalną,
zapełniającą się ludźmi jedynie z okazji odpustu w Łagiewnikach. Ulica
Łagiewnicka zyskała znaczenie dopiero w drugiej połowie XIX w. W latach
1915–1918 została wybrukowana na odcinku: pl. Kościelny – ul. Pieprzowa,
a w listopadzie 1924 r. doczekała się nawet tramwaju – od pl. Kościelnego
do Bałuckiego Rynku. W lipcu 1934 r. tory doprowadzono do skrzyżowania
z ul. Biegańskiego, zaś od lipca 1949 r. tramwaj kończył bieg na pętli
przy wiadukcie kolejowym (Warszawska/Wycieczkowa). Tory rozebrano
w latach 1998–1999. Najważniejszym budynkiem przy ul. Łagiewnickiej
był szpital Kasy Chorych.