Page 48 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. "Bałucki słownik 2"

M

MŁYNARSKA
ULICA

Jedna z pierwszych pięciu ulic w strefie budowlanej Osady Fabrycznej
Bałuty Nowe była naprawdę ulicą młynarzy. Początkowo biegła tylko od
ul. Brzezińskiej (dziś ul. Wojska Polskiego) do ul. Zawiszy. Już 2 lutego
1859 r. narożną działkę (obecnie ul. Młynarska 2) nabył młynarz Karol
Fryderyk Tajchman. Drewniany młyn-wiatrak Tajchmana już w maju 1860 r.
stanął w głębi działki, nieopodal skrzyżowania z dzisiejszą ul. Berlińskiego.
Drugi drewniany wiatrak, zlokalizowany od strony ul. Franciszkańskiej,
miał już w czerwcu 1860 r. Jakub Pyde. Z powodu tych wiatraków ulica –
początkowo bez nazwy – zaczęła być nazywana Wiatraczną (1876), a nieco
później – Młynarską. W 1864 r. wiatrak Tejchmana kupił młynarz z Łodzi
Łukasz Adelt, od którego w 1872 r. nabył go inny młynarz Gustaw Schielke.
Jeszcze przez niemal 20 lat kolejni właściciele wiatraka mełli mąkę dla
bałuckich mieszkańców. Z czasem z powodu urbanizacji tej okolicy wiatraki
przeniesiono w rejon ul. Brackiej, wkrótce zastąpiły je młyny napędzane
silnikiem parowym. Pozostała nazwa ulicy, upamiętniająca pierwsze lata
istnienia Nowych Bałut. W drugiej połowie XIX w. przy ul. Młynarskiej
mieszkało wielu chasydów z Góry Kalwarii, a w XX w. w kilku budynkach
mieściły się sale kinowe, nawet o bardzo wyszukanych nazwach: Lux czy
Wenus przy ul. Młynarskiej 15.