Page 54 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. "Bałucki słownik 2"

R

RADO

GOSZCZ

KOLONIA

INACZEJ NOWY
RADOGOSZCZ

Powstał w latach 1865–1866, gdy ostatnia właścicielka Radogoszcza
Ansberta Michalska zaczęła sprzedawać grunty dworskie podzielone
na oddzielne gospodarstwa. Właściciele działek znajdujących się przy
szosie zgierskiej dzielili je następnie na działki budowlane o charakterze
podmiejskim, z ogrodami przydomowymi. Zabudowa mieszkalna i obiekty
usługowe skupiły się po obu stronach szosy zgierskiej od granicy
Bałut (most na Bałutce, dziś rejon skrzyżowania ul. Zgierskiej i Dolnej)
do skrzyżowania z ul. Pojezierską (dawniej ul. Hauslera). W pobliżu
północnego brzegu Bałutki ulokowały się największe zakłady
przemysłowe Nowego Radogoszcza – browar Thomasa, później Frumkina
(ul. Zgierska 73), browar Ludwika Anstadta (ul. Sędziowska 15), tkalnia
wełny Ludwika Kaiserbrechta (ul. Zgierska 69) czy też zakład przeróbki
skór Teodora Karscha (ul. Zgierska 104). W roku 1913 Radogoszcz
Nowy liczył już 17 tys. mieszkańców i w sierpniu 1915 r. został – razem
z Bałutami – włączony do Łodzi. Od 1971 r. trwało intensywne wyburzanie
starszej zabudowy tej dzielnicy. Do roku 1980 po obu stronach ul.
Zgierskiej, od Dolnego Rynku do ul. Kniaziewicza, powstało w szybkim
tempie osiedle wielokondygnacyjnych bloków mieszkalnych z wielkiej
płyty. Robocza nazwa tego osiedla „Zgierska – Stefana”, powtarzająca
nazwy dwóch lokalnych ulic, pozostała do dziś powszechnie używaną
nazwą tego rejonu miasta, zubożając sferę nazewniczą topografii miasta.