Page 10 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Jesteśmy drzewami wiecznymi.

Łódź do wybuchu drugiej wojny światowej była jedną
z najważniejszych metropolii w Drugiej Rzeczypospolitej.
Zamieszkiwało tu ponad 230 tys. Żydów, którzy stanowili
trzecią część mieszkańców tego wielokulturowego miasta.
Łódź była aktywnym ośrodkiem żydowskiego życia społecz-
nego, kulturalnego, gospodarczego i politycznego.
Niemieckie wojska zajęły miasto 8 września 1939
roku. Od pierwszych dni okupacji łódzcy Żydzi byli
poddawani surowym represjom. Przybierały one rozmaite,
niekiedy bardzo brutalne formy – od zmuszania do ciężkich
i poniżających prac porządkowych, poprzez rabunki, pobi-
cia, aż do zabójstw. Sankcjonowało je okupacyjne prawo
wprowadzane przez niemieckie władze za pomocą oficjal-
nych rozporządzeń.
Represje objęły niemal każdą dziedzinę życia. Żydów wyrzu-
cano z pracy i zakazywano im prowadzić przedsiębiorstwa,
tym samym pozbawiając środków do życia. Zakazano
obchodzić święta, korzystać ze środków komunikacji
miejskiej, wprowadzono godzinę policyjną, a pod koniec
1939 roku – zakaz opuszczania miasta. Izolację społecz-
ną pogłębił nakaz noszenia przez wszystkich Żydów na
wierzchnim ubraniu znaków rozpoznawczych – żółtych
gwiazd Dawida. Kolejnym etapem była fizyczna izolacja
w utworzonym w lutym 1940 roku getcie.

10