Przygotowana z okazji stulecia urodzin Jana Karskiego wystawa „Karski. Nie dać światu zapomnieć” to próba przybliżenie szerokiej publiczności jednej z najwspanialszych postaci dwudziestowiecznej historii. Opowiada o życiu Emisariusza, jest jednak nie tyle monografią drobiazgowo ukazującą chronologię faktów i zdarzeń, ile raczej wizualnym esejem, który mierzy się z pytaniami o motywację jego działań i o to, co kształtowało jego etyczną postawę. Najważniejszą kwestią, jaką stawia, jest kwestia aktualności przesłania Jana Karskiego.
Opowieść o życiu Karskiego jest podzielona na dziewięć rozdziałów poświęconych najważniejszym momentom jego biografii: „Współzamieszkiwanie""Wojna”, „Wobec Żydów”, „W warszawskim getcie”, „Obóz w Izbicy”, „Raport”, „Lata milczenia”, „Misja trwa” i „Klęska?”. W każdym z nich historia osobista zostaje ukazana na szerszym tle, pozwalając uzmysłowić sobie kontekst podejmowanych przez bohatera wyborów, decyzji i działań. Wszystkie rozdziały opierają się na kontrapunktowym zestawieniu dwóch narracji: zobiektywizowanej oraz tej snutej przez samego bohatera. Materiał wizualny – archiwalne filmy i fotografie ukazujące tło epoki, zdjęcia rodzinne, kopie dokumentów etc. – zostają zderzone z fragmentami wywiadów filmowych przeprowadzonych z Janem Karskim w ciągu ostatnich 20 lat jego życia. Celem tego zabiegu ma być skrócenie dystansu między widzem a postacią bohatera, odpomniczenie, ukazanie go jako pełnokrwistego człowieka – również z jego słabościami – i w ten sposób stworzenie sytuacji pozwalającej na zaistnienie emocjonalnej więzi widza z osobą Jana Karskiego. Intencją twórców wystawy jest zbudowanie wrażenia jego żywej obecności.
Istotnym elementem decydującym o charakterze wystawy jest także architektura zaprojektowana przez jednego z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych, Roberta Rumasa. Stworzony przez niego labirynt pomieszczeń o nieregularnych planach, raz rozświetlonych, innym razem pogrążonych w mroku, buduje odpowiednią nastrojową oprawę kolejnych momentów z życia Jana Karskiego.
Wystawa opiera się na materiale wizualnym pochodzącym z licznych archiwów polskich i zagranicznych, między innymi z Hoover Institution Library and Arichves w Stanford (Kalifornia), YIVO Institute for Jewish Research w Nowym Jorku, USC Shoah Foundation w Los Angeles, Steven Spielberg Film ans Video Archive w Waszyngtonie, Muzeum Miasta Łodzi, Międzynarodowego Instytutu Dialogu i Tolerancji im. J. Karskiego w Rudzie Śląskiej oraz Instytutu Pamięci Narodowej.